πυριτοδόκη

η, Ν

ναυτ. δοχείο μέσα στο οποίο φυλασσόταν με ασφάλεια η πυρίτιδα που χρησιμοποιούσαν για τα παλαιά πυροβόλα τών πλοίων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυρίτις / -ίτιδα + -δόκη (< δέχομαι), πρβλ. λογχο-δόκη, οπλο-δόκη].